Plannen gewijzigd. Ik heb De bekeerlinge van Stefan Hertmans nog niet uit, omdat het luisterboek van De brief voor de koning me weer wist te verleiden (die blijf ik fantastisch vinden – ook na 6x). Dus een heel andere review vandaag, en wel over drie boeken die ik al een tijd geleden las, maar onlangs luisterde: De Hongerspelen-trilogie van Suzanne Collins.
Waar gaat De Hongerspelen-trilogie over?
Voor wie de films niet gezien heeft en de boeken niet gelezen, heel in het kort de setting. De trilogie speelt in een dictatuur, Panem, die 12 districten en een hoofdstad (het Capitool) kent en wordt geleid door President Snow. Om de districten onder de duim te houden en de inwoners van het Capitool vermaken, zijn De hongerspelen bedacht. Een jaarlijks gevecht op leven en dood dat live te volgen is op televisie. De deelnemers zijn kinderen tussen de 12 en 18, uit ieder district een jongen en een meisje. Katniss van 16 springt in de bres voor haar jongere zusje en biedt zich aan als vrijwilligster voor district 12. Ze komt in een bizarre achtbaan terecht.
Voor wie meer wil weten, check de wiki, maar pas op voor spoilers!
Wat vind ik ervan?
Ik vind deze boeken echt ontzettend spannend en ook nog eens heel interessant. Steeds was/ben ik bezig met de vraag wat ik zou doen als ik Katniss was geweest, en hoe het zo ver zou kunnen komen dat heel gewone mensen plezier lijken te beleven aan een televisieprogramma waarbij kinderen elkaar moeten vermoorden. Ik vind dat zo’n fascinerend idee! Collins schetst een beangstigende toekomst, een toekomst die ik me niet zou willen kunnen voorstellen, maar die ergens toch ook wel heel goed voorstelbaar is. En dat maakt het heel eng!
Maar dat is niet de enige reden waarom ik het zo’n spannend verhaal vind, want dat zit ook echt in de avonturen van Katniss zelf. Eerst is er al het nieuwe van de reis naar het Capitool en de voorbereidingen op de spelen en daarna zijn er de onwaarschijnlijk afschuwelijke dingen die ze meemaakt in de arena.
Collins heeft het zo weten te schrijven dat ik mezelf moeiteloos in Katniss kon verplaatsen, ook al ben ik zelf een totaal ander type en kan ik haar acties soms enkel stil bewonderen. Maar ze voelde echt en dat is denk ik de reden dat deze trilogie zo’n ongelooflijk succes is. Omdat Katniss je buurmeisje zou kunnen zijn, omdat je kunt geloven dat je haar bent en omdat ze zo stoer, dapper, lief en ook heel duidelijk de onwillige held is, wil je dat ook nog eens graag. Knap.
Hoe zijn eigenlijk de films, hebben jullie ze gezien? (Ik durf niet – vanwege het plaatje in mijn hoofd én vanwege al die gruwelijke scenes die erin zouden moeten zitten).
Tot slot:
Boek 64-66/104 #boekperweek
Volgende review: De bekeerlinge | Stefan Hertmans #allesuitdekast
De hongerspelen – Vlammen – Spotgaai (The hunger games – Catching fire – Mockingjay)
Suzanne Collins (Vertaling: Maria Postema)
Van Goor, 2008
♥♥♥♥
1 reactie
Ik heb de eerste film gezien en vond dat wel een mooie aanvulling op de boeken, maar de andere films heb ik aan me voorbij laten gaan. Die eerste was in elk geval niet eng om te zien. Zoals vaker bij een trilogie vond ik het eerste boek het beste en werd het daarna minder… al blijft het natuurlijk lekker spannend.