Bladzijde 26, zin 1: “Zijn andere oog was niet meer dan een horizontaal streepje, met gelige korsten eromheen.”
Dit boek bleek superactueel met het nieuws dat wetenschappers erin geslaagd zijn om een ziek embryo-gen te corrigeren. Toch is het geen boek voor mij. Het is interessant, goed geschreven en beklemmend, maar ik heb het niet met plezier gelezen. Helaas.
Wat stond er eigenlijk in Flow Magazine over dit boek?
Flow 03.2013 | Willeke van der Meer | Toen: mede-eigenaar van boekhandel Blokker in Heemstede
“Stefan Brijs was de eerste auteur die wij na de overname uitnodigden voor een lezing. Hij kwam praten over dit boek, waar ik nog steeds van onder de indruk ben, omdat het zo’n goede, bizarre plot heeft. Een zonderlinge dokter keert na jaren afwezigheid terug in het dorp waar hij opgroeide. Hij heeft een identieke drieling bij zich, drie jongetjes met vreselijke afwijkingen. Langzaam merk je dat er iets gruwelijk mis is met deze man en zijn zoons. De dokter spoort totaal niet, maar Brijs zet hem neer als iemand die je buurman had kunnen zijn. Dat werkt heel beklemmend. Ik weet het: ook dit is geen boek waar je om kunt lachen. Griezelige dingen blijven bij mij beter hangen.”
Klopt als een bus, maar helaas niets voor mij.
Andere boeken uit Willekes leven:
- Hermann Hesse | Narziss en Goldmund
- Javier Marías | De verliefden
- J.M. Coetzee | In ongenade
- Irvin D. Yalom | Nietzsches tranen
Waar gaat De engelenmaker over?
De samenvatting die Willeke in Flow gaf is perfect.
Wat vind ik ervan?
Beklemmend is wel het goede woord denk ik. Ik was er al eens in begonnen en toen niet verder gekomen dan het eerste deel en ook deze keer was het een doorbijtertje. Misschien juist wel omdat het goed geschreven is en ik me er heel ongemakkelijk bij voelde.
De personages vond ik eigenlijk stuk voor stuk onsympathiek en ook daarom vond ik het een heel naar boek om te lezen, ik kon me maar moeilijk inleven en daardoor was mijn wil om door te lezen ook kleiner. Maar ik denk wel te snappen waarom Brijs hiervoor koos, al vind ik het moeilijk om uit te leggen. Ik denk dat het gebrek aan sympathieke hoofdpersonen bijdraagt aan het beklemmende gevoel dat het boek me geeft, dus in dat opzicht is hij zeker geslaagd in zijn opzet.
Er zijn ook vrij veel ingewikkelde beschrijvingen van de door dokter Foppe uitgevoerde onderzoeken. Die waren niet aan mij besteed, het klonk mij als abracadabra in de oren, maar ook hier begrijp ik waarom Brijs ze heeft beschreven.
Al met al is dit duidelijk een gevalletje: niet mijn boek. Kan gebeuren!
Wat doe jij als je de personages van een boek niet sympathiek vindt?
Tot slot:
Boek 58/104 #boekperweek
Boek 85/171 #flowboekenchallenge
Volgende review: Bint | F. Bordewijk #flowboekenchallenge
De engelenmaker
Stefan Brijs
Atlas Contact, 2005
♥♥♥
7 Reacties
Oh war jammer! Het lijkt mij qua onderwerp ook geen fijn boek. Dit terwijl hij echt fijn kan schrijven. Maar ja, het onderwerp en de personages moeten je natuurlijk wel aanspreken. Wanneer dat niet het geval is, vind ik het boek ook altijd minder…
Ik snap helemaal wat je bedoelt, maar zelf vond ik dit een erg goed boek toen ik het las in 2009. Ik zou het wel weer een keer willen lezen, om te kijken hoe ik het nu vind.
Onsympathieke (hoofd)personen hoeven geen probleem te zijn als het verhaal goed is geschreven. Ik vind het juist briljant als een schrijver ondanks die onsympathieke personages het toch voor elkaar krijgt dat ik wil blijven lezen. En soms lukt het zelfs om me toch een beetje in te leven, zoals bij ‘Komt een vrouw bij de dokter’. Heel ander boek, maar dat komt zo in me op als ik denk aan onsympathieke hoofdpersonen. De man in dat boek is een eikel, want hij gaat vreemd terwijl zijn vrouw ziek is. In de film blijft het daarbij, maar toen ik het boek las kon ik me toch enigszins voorstellen waarom hij deed wat hij deed. Het is verder geen literair hoogstandje, maar dat vond ik toch knap van de schrijver.
Ik heb dit boek jaren geleden gelezen en ik was direct enorm fan. Ik vond het zo spannend, origineel en vooral ook gedurfd dat het hoofdpersonage zo onsympathiek is. Net als bij Lalagè staat dit boek al een tijdje op mijn lijstje om te herlezen; ook ik ben benieuwd of Stefan Brijs me nogmaals zo enorm zal weten te raken.
Ik vond dit ook een heel naar boek, en toch bleef ik verder lezen. Ik weet nog dat ik de finale las op een herfstige avond, met van die gierende wind rond het huis. Echt de gepaste sfeer. De thee hielp niet voldoende om het kippenvel te verjagen , dus toen ik de laatste bladzijde had omgeslagen moesten echt even alle lichten aan en een vrolijk muziekje op. Zeker geen boek dat ik tot mijn favorieten reken, maar wel enorm knap dat Brijs zo’n sfeer kan oproepen!
Oei, dit boek met een gierende wind rond het huis… weet niet of ik het dan wel had aangedurfd om verder te lezen. Heel knap inderdaad dat hij dat kan oproepen, maar het zal nooit een favoriet boek worden. Ben wel benieuwd naar zijn andere boeken! Heb jij meer van hem gelezen?
Wat jammer dat deze tegenviel. Ik las onlangs Maan en zon en die vond ik wel ontzettend goed. Ik twijfel echter over deze. Het verhaal spreekt me misschien ook al minder aan.
Onsympathieke personages hoeven op zich geen belemmering te zijn voor mijn leesplezier; soms biedt het juist interessante nieuwe invalshoeken. Maar staat een personage me écht tegen (denk: Andy in het vervolg op De duivel draagt Prada, echt wat een zeikerd!) dan bepaalt dat sterk hoe ik over het hele boek denk. Ik ben dan sneller geneigd het totaalplaatje als negatief te bestempelen.
Eens dat onsympathieke personages niet per se een belemmering hoeven zijn, maar onsympathieke personages en een onderwerp dat je niet aanspreekt is wel echt een lastige combi en dat was hier echt het geval.
Het vervolg op De duivel draagt Prada heb ik nooit gelezen (en dat ga ik nu dus ook niet meer doen), maar ik herken wat je zegt.