Review: Jij zegt het | Connie Palmen

Bladzijde 26, zin 1: “In de ochtendschemer liet ik haar achter in het hotel en liep verdwaasd – plotseling eenzamer dan ik me ooit had gevoeld – naar huis.”

Op mijn flowboekenchallenge-lijst én getipt door een collega, dat kan bijna niet mis. En dat doet het ook niet, want vanaf zin 1 in werd ik meegezogen in dit heftige verhaal. En wat is het eigenlijk, een roman? Een fictieve autobiografie? Het is in ieder geval een prachtige tragische liefdesgeschiedenis.

Wat stond er eigenlijk in Flow Magazine over Jij zegt het?

Januari 2016 | Hannah Bervoets | Schrijver

“Ik bewonder Connie Palmen heel erg, omdat ze goed schrijft en een mooie manier heeft gevonden om met haar schrijverschap om te gaan. Ze neemt zichzelf serieus, maar niet té, er is nog ruimte voor humor.

Haar nieuwste boek Jij zegt het heeft me heel erg geraakt. Connie geeft een stem aan de Engelse schrijver Ted Hughes, die vertelt over zijn relatie met Sylvia Plath, de Amerikaanse dichter die zelfmoord pleegde. In de feministische kringen waar ik in verkeer, wordt zij altijd aangehaald als een boegbeeld, een soort heldin eigenlijk. Ted krijgt vaak een beetje de schuld van haar zelfgekozen dood. Connie laat hem zijn kant van het verhaal vertellen. Als je begint met lezen, vergeet je Connie meteen. Dat vind ik heel knap, omdat zij zo’n publieke figuur is. Haar boek is een lange bezwerende monoloog die je helemaal opzuigt.”

Ook ik vergat meteen dat het niet Ted Hughes is die dit boek schrijft, maar Connie Palmen. Het voelt zo ontzettend echt. Inderdaad, heel knap.

Andere boeken uit Hannahs leven:

• Jay McInerney | Bright lights, big city
• Julian Barnes | Alsof het voorbij is
• Mary Shelley | Frankenstein
• Jeffrey Eugenides | Middlesex

Alsof het voorbij is heb ik al twee keer gelezen: prachtig. Ik zal hem eens op de lijst zetten voor een derde keer en dan ook reviewen. Bright lights, big city las ik ooit voor mijn lijst, ik kan me er niets meer van herinneren.

Waar gaat Jij zegt het over?

Jij zegt het gaat over de liefdesgeschiedenis van Sylvia Plath en Ted Hughes. Een beroemd dichterspaar. Zij pleegde zelfmoord, hij kreeg allerlei verwijten en beschuldigingen naar zijn hoofd en heeft zich daar nauwelijks tegen verweerd. Palmen kruipt in zijn huid en vertelt zijn verhaal. Althans, zijn verhaal zoals het zou kunnen zijn volgens Palmen. Een verhaal van hevige allesomvattende liefde, van ruzies, jaloezie en depressie, van overweldigend geluk, van diep verdriet en dat alles in een erudiete, maar heftige stijl.

Wat vind ik ervan?

Mijn allereerste Palmen 🙂 En ik wil nu heel graag meer van haar lezen! Ze zoog me meteen vanaf de eerste zin het verhaal in.

“Voor de meeste mensen bestaan wij alleen in een boek, mijn bruid en ik.”

Zo noemt hij haar, ‘mijn bruid’. Dat ontroerde me, bijzonder, maar ook breekbaar. Ik weet niet goed waarom, misschien omdat je weet dat het niet gaat duren. Je voelt er als het ware zijn liefde en zijn verdriet in. Iets wat ik door het hele boek ben blijven voelen. Hij (of beter: Palmen) wist me zelfs bijna boos te maken.

Kortom, Palmen heeft een prachtig geloofwaardig liefdesverhaal geschreven. Een verhaal waarvan ik denk dat Hughes het zelf misschien wel had willen schrijven. Heel mooi! Het smaakt absoluut naar meer.

Welk boek van Connie Palmen tip je mij om nog van haar te lezen?

Tot slot:

55/104 #boekperweek
84/171 #flowboekenchallenge
7/21 #allesuitdekast

Volgende review: Witte vleugels, zwarte vleugels | Sue Monk Kidd #allesuitdekast

Jij zegt het  
Connie Palmen
Prometheus 2015 
♥♥♥♥♥