Review

De vreemdeling | Albert Camus | Review

Bladzijde 26, zin 1: “Zij ook, geloof ik.”

De vreemdeling | Albert CamusHier verheugde ik me op. Een boek van Camus, dat stond al lang op mijn leesverlanglijstje. Na De oude man en de zee opnieuw een echte klassieker, ik was benieuwd of ik er net zo van zou genieten. Maar helaas…

Maar wat stond er eigenlijk in Flow Magazine over De vreemdeling?

April 2014 | Maartje Wortel | Schrijver

“Camus is een van mijn lievelingsschrijvers. De eerste regels van dit boek zetten hoofdpersoon Meursault meteen neer: ‘Vandaag is moeder gestorven. Of misschien gisteren, ik weet het niet.’ Daaraan kun je al zien hoe goed Camus mensen in een paar zinnen kan typeren. Meursault is een onverschillige, ongevoelige man, want je weet toch wel op welke dag je moeder is gestorven? Op een dag aan het strand schiet hij zomaar een man dood. De verklaring die hij geeft, is dat de zon hem irriteerde. Tijdens het strafproces blijft hij herhalen dat hij niet weet waarom hij het deed. Maar de mensen verwachten van hem dat hij berouw toont, ook al zou dat niet oprecht zijn. Camus beweert dat mensen niet altijd weten waarom ze dingen doen en er ook niet altijd per definitie iets bij voelen. Het is een confronterend boek dat je aan het denken zet.”

Wat Maartje zegt klopt wel, de hoofdpersoon werd buitengewoon goed neergezet, ik vond hem alleen zo ontzettend onsympathiek dat ik blij was dat het maar zo’n dun boekje is.

Andere boeken uit Maartjes leven:

Waar gaat De vreemdeling over?

Precies wat Maartje al zegt. Meursault’s moeder overlijdt, hij gaat naar de begrafenis maar voelt en toont eigenlijk heel weinig emotie. Een paar weken later gaat hij met zijn vriendin en een paar vrienden naar het strand. Daar schiet hij zonder echte reden een andere man dood. Vervolgens lees je hoe hij zijn proces ervaart.

Wat vind ik ervan?

Het viel me dus tegen. Ik hoopte op een mooi, rijk verhaal waarin ik helemaal kon opgaan. De dromerige kaft gaf me geen enkel seintje dat het wel eens anders kon zijn. En dat was het wel. Natuurlijk is het een goed verhaal, want het zet je aan het denken en het is raak getypeerd en er staat geen woord te veel in. Maar het was gewoon niet voor mij.

Ik vond het ritme niet prettig (veel korte zinnetjes en een beetje dagboekerig ‘en toen deed ik dit, en voelde ik dat’), maar ik vraag me ook af of dat misschien aan de vertaling ligt. Al is dit wel een klassieker en dan ga ik er eigenlijk vanuit dat de vertaling ook wel goed voor elkaar is. Om het goed te kunnen beoordelen zou ik natuurlijk eigenlijk het origineel moeten lezen, maar daarvoor trekt het verhaal me toch onvoldoende.

Behalve dat ritme vond ik vooral vervelend dat ik de hoofdpersoon zo onsympathiek vond. Dat leest gewoon een stuk minder plezierig vind ik. Maar misschien is het ook wel weer knap van Camus dat hij iemand zo weet te raken. Meursault is in ieder geval absoluut wel een geloofwaardig karakter.

Wat ik me wel afvraag is, waarom heet het boek ‘De vreemdeling’? Daar heb ik eigenlijk geen goed antwoord op gekregen. Nou kan het natuurlijk dat ik iets over het hoofd heb gezien, maar voor nu vind ik het een bijzondere titel. Ik heb er dus Wikipedia even op nageslagen. Dat verklaart het wel (Meursault was een Franse kolonist in Algiers), maar toch, is dat de essentie van het verhaal? Voor mij niet.

Ach, misschien is dit boek gewoon echt te moeilijk voor mij. Op Wikipedia lees ik nog zoveel meer dat je in dit boek kan lezen, dat haal ik er gewoon niet uit, althans niet bewust. Dus misschien ben ik gewoon niet het juiste type lezer voor dit boek. Ik houd het daar maar op geloof ik 😉

Hebben jullie dat ook wel eens gehad, zo’n klassieker waar je veel van verwachtte en die dan tegenviel?

Tot slot:

Boek 13/104 #boekperweek
Boek 40/118 #flowboekenchallenge

Volgende review: Waar het de tijd aan ontbreekt | Angela Becerra

De vreemdeling | Albert Camus


De vreemdeling (L’Étranger) 

Albert Camus (Vertaling: Peter Verstegen)
De bezige bij, 2013 (1942)
♥♥♥

Previous Post Next Post

7 Reacties

  • Reply Lize 8 februari 2017 at 07:37

    Persoonlijk lees ik niet graag klassiekers, meestal vind ik die tegenvallen.

    • Reply Marloes 10 februari 2017 at 18:07

      Dat is ook een strategie natuurlijk 😉

  • Reply Lalagè 8 februari 2017 at 07:59

    Ik had het met ‘Zen and the art of motorcycle maintenance’, niet een heel oud boek (1974), maar wel eentje die na jaren nog steeds gelezen en geprezen wordt. Ik vond er weinig aan en heb het ook niet uitgelezen. Maar meestal zijn boeken die na zoveel jaren nog steeds populair zijn wel de moeite waard.

    • Reply Marloes 10 februari 2017 at 18:08

      Eens! Dat boek dat jij noemt, ken ik niet, maar klinkt ook niet heel aantrekkelijk moet ik zeggen 😉

  • Reply Chantal 8 februari 2017 at 09:05

    Boeken mogen tegenvallen, want iedereen heeft een andere smaak 😉 Bij klassiekers wil het soms wel eens helpen om een boek nog een keer (of drie) te lezen, maar daar moet je maar net zin in hebben.

    • Reply Marloes 10 februari 2017 at 18:09

      Daar zit denk ik wel wat in… misschien was het gewoon niet het juiste moment, of valt het kwartje bij de tweede keer. Maar ik sta in dit geval nog niet echt te springen voor een herlezing 😉

  • Reply V. Baarn 3 april 2017 at 22:02

    Camus is natuurlijk geen ‘gewone’ romanschrijver. Hij was in de eerste plaats filosoof van het absurde. De enige vraag in het leven die beantwoord moet worden volgens Camus is: zelfmoord ja of nee? Als je het leven volstrekt absurd vindt (wat doe ik als onmetelijk klein puntje op de tijdbalk met 7 miljard anderen op een draaiend bolletje in een onmetelijke ruimte) dan is Camus wel aan je besteed.

  • Ik wil wel reageren