Bladzijde 26, zin 1: “But I haven’t met anyone who can name three of his plays.”
Mijn collega is heel enthousiast over dit boek. Al lang voor ze hem uit had, tipte ze me al en uiteindelijk mocht ik het lenen. En ook ik ben enthousiast, het is een heerlijk boek om te lezen. Mysterieus en romantisch in een. En wat een prachtige cover, ik ♥ donkerblauw.
Waar gaat De muze over?
Odelle werkt als typiste bij een kunstgalerie in Londen, ergens halverwege de jaren ’70. Een schilderij dat plots opduikt, raakt haar bijzonder, en niet alleen haar. Ook bij haar mysterieuze en chique chef Quick lijkt er van alles los te komen, al wil ze dat niet laten merken. Odelle is geïntrigeerd, waarom raakt dit schilderij die zo onaantastbaar lijkende Quick? Wat is het verhaal?
Spanje
Olive is de dochter van een kunsthandelaar, ze is toegelaten tot de kunstacademie, maar weet niet hoe ze dat haar ouders moet vertellen. Ze wonen in Zuid-Spanje, niet ver van Malaga en Londen lijkt ver weg. De komst van twee onbekenden brengt grote veranderingen met zich mee. En dan zijn er nog de maatschappelijke ontwikkelingen, in Spanje is het leven halverwege de jaren ’30 verre van eenvoudig.
Trailer
Het boek heeft overigens een eigen trailer, altijd leuk om even te kijken:
Wat vind ik ervan?
Ik vond het een heerlijk boek! Dank je wel Anne-Marie voor het lenen en de tip! Het verhaal intrigeerde me vanaf het begin. Ik houd van dit soort verweven verhalen met verschillende tijdspaden en hoofdpersonen. En dat is in dit boek bovendien heel goed uitgevoerd. Burton wisselt in een fijn tempo tussen het verhaal van Odelle en Olive, en beide verhalen hebben voldoende mysterie en body om te boeien.
Perspectief
De twee verhalen onderscheiden zich niet alleen door de hoofdpersoon, maar ook door het perspectief. Odelle vertelt haar eigen verhaal, terwijl het verhaal van Olive verteld wordt door een alwetende verteller. Daardoor voelde ik wel meer afstand tot het verhaal in Spanje. Ik voelde me meer een soort observator en dat is waarschijnlijk precies wat Burton wil, heel knap.
Aanrader!
Ik hield van Odelle, zo lief en oprecht lijkt ze me. Getalenteerd, ver van huis, eenzaam en moedig. Maar ook Olive vond ik sympathiek, een getalenteerde, onzekere, impulsieve en ook krachtige jonge vrouw. Verhalen met hoofdpersonen die me sympathiek zijn, vind ik toch het allerfijnst om te lezen. Ik verlies er me zoveel makkelijker in en dat is me bij De muze ook zeker gebeurd. Echt een aanrader dus!
Het huis aan de gouden bocht
Omdat ik ook Het huis aan de gouden bocht gelezen heb, maar me iets bijstond dat ik daar niet bijzonder van gecharmeerd was, heb ik nog even mijn review van toen teruggelezen. Grappig hoe ik daar inderdaad veel minder positief over schreef. Nu vraag ik me af, is dit tweede boek gewoon beter? Ligt het onderwerp me meer? Of speelt de vertaling misschien een rol? In De muze heb ik namelijk wel degelijk heel mooie zinnen gelezen. Interessant dit!
Heb jij toevallig ook beide boeken gelezen? Wat is jouw ervaring?
Tot slot:
Boek 10/104 #boekperweek
Volgende review: De vreemdeling | Albert Camus #flowboekenchallenge
The Muse
Jessie Burton
Picador, 2016
♥♥♥♥
In het Nederlands vertaald als De muze en uitgegeven door Luitingh-Sijthoff Amsterdam.
Nog geen reacties