Bladzijde 26, zin 1: “Dan stapt de volwassene naar voren, daalt het talud af en strekt zijn rechterhand naar hem uit.”
Eindelijk heb ik deze dan gelezen, De onderwaterzwemmer van P.F. Thomése. Absoluut een aanrader. Met prachtige zinnen!
Waar gaat De onderwaterzwemmer over?
Tijdens de Tweede Wereldoorlog steekt de dan veertienjarige Tin met zijn vader ’s nachts de Maas over naar het al bevrijde zuidelijke deel van Nederland. Die nacht verdwijnt zijn vader voorgoed uit zijn leven.
Wat vind ik ervan?
Een prachtig boek, vooral het eerste en laatste deel vond ik erg mooi. Ik vind de manier waarop Thomése Tin’s gevoelens beschrijft prachtig, zoals hier:
“Gek is dat, hij is nu pal aan de overkant van zijn eigen dorp en toch is het hier een en al onbekendheid. Hij kan zich niet herinneren hier ooit te zijn geweest, ook voor de oorlog niet. Alles is hier net even anders, al zou hij niet kunnen zeggen waar dat aan ligt. De bomen, de huizen, de tuinen, de weilanden – maar: andere bomen, andere huizen, andere tuinen, andere weilanden. Ze lijken erop en ze zijn het niet. Alles is er, het enige wat hij mist, is het vanzelfsprekende. De dingen staan hier niet te staan, ze kijken terug en vragen zich iets af. Ze laten je je in al hun lieflijkheid onwelkom voelen.”
En wat verderop:
“Een hok vol ogen, die hem van zichzelf vervreemden.”
Ik kan daar echt van genieten, en dat heb ik dus ook volop gedaan.
De cover vind ik ook buitengewoon goed gekozen, het past bij het verhaal, net als de titel. Ondanks dat een groot deel van het verhaal zich afspeelt in droog Afrika.
Schuld, spijt en liefde
Tin voelt zich zijn hele leven schuldig over iets waar hij niets aan kon doen. Het schuldgevoel en de spijt zijn continu bij hem. Het maakt dat hij keuzes maakt die eigenlijk niet bij hem passen, waardoor hij in situaties terecht komt die hem opnieuw schuld en spijt doen ervaren.
Het is ook een verhaal over liefde, voor vader, moeder, vrouw en dochter. Liefde die niet altijd beantwoord wordt, omdat de ander hem toch schuldig acht of omdat hij er niet meer is. En er is de liefde die Tin geschonken wordt, maar die hij weigert te ontvangen, opnieuw door schuld.
Treurig, maar prachtig.
Heb jij dit boek al gelezen, en wat vond je ervan?
Tot slot:
Boek 02/104 #boekperweek
Boek 01/21 #allesuitdekast
Volgende review: De oude man en de zee | Ernest Hemingway #flowboekenchallenge
De onderwaterzwemmer
P.F. Thomése
Uitgeverij Atlas Contact, 2015
♥♥♥♥
9 Reacties
Deze ga ik heel binnenkort lezen, om volgende maand met mijn boekenclub te bespreken. Eigenlijk vermijd ik boeken over de oorlog altijd, maar inmiddels vind ik dat ook een beetje stom van mezelf, dus misschien dat dit boek me over de drempel helpt.
PS het accentje op Thomése staat naar rechts.
Die oorlog is in dit boek meer een tijdsbepaling/situatieschets dan echt een onderwerp. Het is zeker geen boek over WOII, gewoon lezen dus.
En of jouw mijden stom is weet ik niet. Volgens mij hebben we allemaal wel zo’n onderwerp waar we liever niet over lezen, bij jou is dat toevallig de oorlog. Ik zou het lekker blijven mijden als je dat fijner vindt.
Dat accentje ga ik zo repareren, zo stom, heel consequent overal fout gedaan. Zal mijn voorliefde voor het Frans wel zijn, met een e klinkt zijn naam veel mooier dan met een ee. Dank voor je tip!
Ik heb het boek nog niet gelezen maar kijk er wel naar uit om het (ooit eens) te lezen.
Dit boek zou ik nog graag lezen. Ik zou graag wat meer Nederlandstalige boeken lezen en dit boek heeft alleszins heel wat awards gewonnen, dus dan zal het wel goed zijn zeker? Al ben ik een beetje bang dat ik het te deprimerend ga vinden.
Ik vond het ook zo’n mooi boek. Erg van genoten en het heeft ook nog lang in mijn hoofd gezeten. Zeker een boek om nog eens te herlezen, vind je niet?
Zeker weten!
[…] ook wat Inge, Tessa, Sue van Boekenz en Marloes van bladzijde26 over dit boek […]
Ja, deze is MOOI! Echt een van mijn favorieten. Ik vond het zo mooi dat elk deel een andere schrijfwijze had. Het eerste deel was groots, meeslepend en prachtig poetisch. Het tweede deel was veel spannender, ook qua stijl en het laatste deel trof me door de droefheid die ook in de stijl herkenbaar was.
🙂 dat beschrijf je mooi!