Review: Het kind in de tijd | Ian McEwan

Bladzijde 26, zin 1: “Ze zei slaperig iets over hoe koud zijn hand was, trok die naar zich toe en stopte hem onder haar kin.”

Al een keertje eerder nam ik dit boek mee uit de bieb, toen kwam ik er niet aan toe, nu heb ik gewoon mijn boeken veel te laat teruggebracht 🙂

Maar wat stond er eigenlijk in Flow Magazine over dit boek?

Maart 2011| Vanessa van Hofwegen | Toen: uitgever bij Dwarsligger

“Toen ik voor mijn lijst ging lezen, leerde ik de rijkdom van de Engelse literatuur kennen. Dit boek overweldigde me. Nu ik kinderen heb, wil ik het niet meer lezen. Een man rekent af in de supermarkt, kijkt om en zijn dochter van drie is verdwenen. Hij en zijn vrouw kunnen haar verdwijning niet samen verwerken. Er zit een scène in waarin hij een enorme breakdown krijgt, die maakte zo’n enorme indruk. Ik heb veel meer van McEwan gelezen. Ook prachtig. Dat thema: hoe een moment bepalend kan zijn. Dat alles kan zijn. Dat alles kan ombuigen in een fractie van een seconde. Het fascineert me. Het mooie van literatuur vind ik dat het zo mind blowing kan zijn. Dat het je een ander inzicht kan geven. Met een boek heb je je eigen beeld, en dat heeft altijd een meerwaarde. Het is je eigen kleur.”

Ik kan me voorstellen dat dit een extra heftig boek is als je zelf kinderen hebt, dat moment waarop je beseft dat het echt weg is, ik denk dat er geen woorden voor bestaan. Toch denk ik dat McEwan met zijn beschrijving heel dicht in de buurt komt.

Andere boeken uit Vanessa’s leven:

• Remco Campert | Dichter
• Vikas Swarup | De ongelooflijke lotgevallen van een arme geluksvogel
• Malcom Gladwell | Uitblinkers
• Annie M.G. Schmidt | Otje

Waar gaat Het kind in de tijd over?

Een kinderboekenschrijver raakt in een nauwelijks bestaand onbewaakt ogenblik zijn driejarige dochtertje kwijt tijdens het boodschappen doen. Je volgt hem in de periode daarna. Hij en zijn vrouw kunnen de verdwijning niet samen verwerken, ze gaan uit elkaar en hij houdt zich eigenlijk maar ternauwernood staande.

Daarnaast is hij actief in een overheidscommissie. Iets wat hem ritme geeft en ook een reden om de deur uit te komen. Maar hij twijfelt aan het nut en belang van dit werk. Hij is er ooit voor gevraagd door zijn vriend Darke, een getalenteerde politicus, die zich toch wel bijzonder excentriek gedraagt.

Wat vind ik ervan?

Een mooi en heftig boek met een indringend onderwerp. Een nachtmerrie voor veel ouders vermoed ik (ik heb geen kinderen, dus ik kan niet uit ervaring spreken), die buitengewoon realistisch is beschreven. Wanhoop, verdriet, vertwijfeling, woede, angst, hoop, alles komt voorbij.

Uiteraard was ik benieuwd naar het verhaal van de vader, maar ik bleef toch ook heel nieuwsgierig naar wat er met Kate gebeurd is, ik bleef hopen dat er een tipje van de sluier werd opgelicht. Het einde vond ik ook heel verrassend, die had ik zeker niet aan zien komen, maar dat kan ook best aan mij liggen natuurlijk.

Wat ik persoonlijk minder vond, waren de stukken over de commissie, die vond ik soms erg langdradig. Maar dat is natuurlijk ook precies wat commissievergaderingen vaak zijn: langdradig en niet meteen relevant. Het past ergens dus ook wel weer goed in het verhaal. Net als de geschiedenis van Darke, aan de ene kant lijkt het helemaal niets met de verdwijning van Kate te maken te hebben en aan de andere kant heeft het er misschien wel alles mee te maken.

Tijd

Vanessa zei over het vaste thema van McEwan ‘hoe een moment bepalend kan zijn’ dat het haar fascineert en dat geldt voor mij zeker ook. In luttele seconden kan je hele wereld veranderen. Heel heftig om je dat te realiseren. Ik herken het thema inderdaad ook uit zijn Atonement (Boetekleed) waar ik ook erg van genoten heb.

Wat ik ook mooi vond in dit boek is dat het zo duidelijk verbonden is met tijd, tijd heeft zoveel verschillende rollen in dit boek. De plotselinge verandering, het slijten van emoties omdat de tijd voortgaat, het moment waarop iets daadwerkelijk gebeurt ten opzichte van een ander moment, een gebeurtenis uit het verre verleden die pas veel later van invloed blijkt. Tijd speelt op heel veel manieren een rol in ons leven, dat laat McEwan in dit boek heel mooi zien.

Ben jij als kind wel eens je vader of moeder kwijtgeraakt in een winkel? Ik wel, dikke paniek, en daarna is mij op het hart gedrukt om nooit alleen een winkel te verlaten of naar een andere verdieping te gaan. En dat zit er zo ingeramd dat ik ooit bij de V&D heel lang naar J heb gezocht, terwijl die gewoon doorgelopen was naar de volgende etage 🙂

Tot slot:

Boek 112/104 #boekperweek #hrc (2016)
Boek 39/118 #flowboekenchallenge

Volgende review: Het ongrijpbare meisje | Mario Vargas Llosa

Het kind in de tijd (The child in time) 
Ian McEwan (Vertaling: Eva Wolff)
De Harmonie 2015 (1987)
♥♥♥♥