Bladzijde 26, zin 1: “Toen ze bij het bruggetje waren, bleef Lars Haug staan en zwaaide met zijn lamp.”
Lekker handzaam, deze uitgave van Paarden stelen. Net niet helemaal dwarsligger, maar wel lekker klein en compact. Maar dat maakt voor het verhaal helemaal niet uit natuurlijk. Intrigerende titel dat wel en goed boek ook.
Maar wat stond er eigenlijk in Flow Magazine over dit boek?
Augustus 2015 | Jaap Robben | Toen: schrijver en theatermaker
“Dit boek kreeg ik van mijn uitgever, na ons eerste gesprek. Het is het enige boek in mijn kast dat ik vier keer heb gelezen. Het gaat over een oude man die zich terugtrekt in een huisje aan de kust van Noorwegen. Hij denkt terug aan de zomer dat hij vijftien was en op een dramatische manier kennismaakte met de dood. Het is een prachtig, rijk boek, grotendeels geschreven vanuit het perspectief van een kind. Dat spreekt me aan, omdat kinderen niet altijd in staat zijn te duiden wat er gebeurt. Dat maakt ze in mijn ogen interessantere personages dan volwassenen. Ik heb Birk ook niet voor niets vanuit een kind geschreven.”
Ik heb Birk nog niet gelezen, maar dat moet ik maar eens gaan doen. Ik houd (dat zei ik laatst al) ook erg van boeken die geschreven zijn vanuit een kind. En dat sprak me ook aan in dit boek. Helemaal fijn is dat hij afwisselt, tussen kind en volwassene. Dat geeft nog een extra spanning.
Waar gaat Paarden stelen over?
Trond, 67, heeft een eenzaam huisje op een wat eenzame plek gehuurd/gekocht waar hij de winter wil doorbrengen, alleen. Al snel maakt hij kennis met zijn buurman. Na die ontmoeting droomt hij van de zomer dat hij vijftien was. De herinneringen daaraan laten hem daarna niet meer los. Stukje bij beetje kom je te weten waarom die zomer voor hem zo belangrijk is en waarom hij zo’n behoefte heeft aan zijn tijd in het eenzame huisje in het Noorse bos.
Wat vind ik ervan?
Mooi! Dit is zo’n boek waarbij je als je het voor de tweede keer leest allerlei verbanden gaat leggen, en als je het dan weer opnieuw leest, doe je dat nog een keer. Steeds weer zullen er kwartjes op hun plek vallen. Het voelt heel precies, alsof alles ertoe doet en niets zomaar is opgeschreven. Maar wel zo subtiel dat je dat niet allemaal in één keer kan vatten. Niet dat ik het nu al twee keer gelezen heb (al zou ik dat misschien eigenlijk wel gedaan moeten hebben, voor ik deze review eindig). Maar wel het tweede hoofdstuk, omdat ik het gevoel had dat daar iets in zat dat ik over het hoofd had gezien, en inderdaad, daar zat dus al iets in, dat ik toen nog niet kon weten, meerdere dingen zelfs. Fijn!
De titel die me zo intrigeerde speelt ook echt een rol in het boek. Daar houd ik van, soms heb je weleens dat een titel totaal niet terugkomt in het boek. (Ik vraag me bijvoorbeeld nog steeds af waarom Dit zijn de namen van Tommy Wieringa zo heet, uitleg is welkom!) Paarden worden er niet echt gestolen in het verhaal, maar het komt wel steeds terug en dat geeft mij het gevoel dat er nog een dubbele lading achter zit, maar daarvoor moet ik het boek inderdaad nog een keer lezen.
(Ongeveer een week later) Ik ben het dus ook maar gewoon voor de tweede keer gaan lezen. En wat ik al verwacht had, gebeurde inderdaad. Ik zag overal aanwijzingen voor dingen die later in het boek gebeuren gingen. Heel knap! Omdat ik ook allerlei andere dingen te doen had, ben ik niet heel ver gekomen, maar eigenlijk zou ik het best nog uit willen lezen. Maar daar gaat deze review niet meer op wachten.
Gaaf zo’n schrijver die je eigenlijk dwingt om meteen weer vooraan te beginnen! Een echte aanrader dus!
Welk boek las jij meteen voor de tweede keer?
Tot slot:
Boek 92/104 #boekperweek #hrc
Boek 36/118 #flowboekenchallenge
Volgende review (as dinsdag): Nooit meer te druk | Tony Crabbe
Paarden stelen (Ut og stjoele hester)
Per Petterson (Vertaling: Marianne Molenaar)
Colibri-bibliotheek ism De Geus BV 2006 (2003)
♥♥♥♥
Nog geen reacties