Onlangs de Nobelprijs voor Literatuur, twee weken terug de Man Booker prijs en vorige week de genomineerden voor de NS publieksprijs. Boekenprijzen zijn hot. Er zijn er ook echt heel erg veel, bewijst deze wiki. Maar ik vroeg me af, wat vind ik er eigenlijk van?
Jury versus publiek
Ik weet wel dat ik publieksprijzen vaak wat dubieus vind, want wie heeft nou al die genomineerde boeken gelezen? En als je dat niet hebt, kan je dan wel beoordelen welk boek het beste is? Ik ben dus meer voor juryprijzen dan voor publieksprijzen, omdat ik ze betrouwbaarder vind. Het maakt bij juryprijzen niet uit hoe groot de achterban is van de schrijver of het onderwerp, de boeken worden door dezelfde mensen beoordeeld en dat geeft voor mij een eerlijker resultaat.
Toch stem ik wel vaak bij publieksprijzen, ik weet het, heel hypocriet. Ik stem dan wel altijd op een boek dat ik gelezen heb. Maar het blijft raar voelen, want ik weet immers helemaal niet of ik dat ook het beste boek zou vinden als ik de andere genomineerden gelezen zou hebben.
Doe ik er iets mee?
Een boekenprijs uitreiken is natuurlijk vooral een marketingding. Het winnende boek krijgt een sticker op zijn kaft geplakt en ziet zijn verkoopaantallen stijgen. En ja, ook ik doe ik hier aan mee. Dat een boek een belangrijke prijs gewonnen heeft, kan mij over de streep trekken om het te kopen. Maar het is niet zo dat ik altijd de winnende boeken van belangrijke prijzen lees. Al loop ik al wel een tijdje met het idee rond om ooit van alle Nobelprijswinnaars een boek te lezen (dan ben ik nog wel even bezig, ik tel pas dertien al gelezen schrijvers).
Bob Dylan
Tja, die Nobelprijs. Daar was dit jaar ook een hoop over te doen. Bob Dylan. Mijn eerste reactie: ‘hoe kunnen ze dat nou doen, dat is toch geen literatuur?’ Maar toen ging ik er over nadenken en dan blijkt het helemaal niet zo zwart/wit. Ik vind songteksten een vorm van poëzie, en ik vind poëzie een vorm van literatuur. Dus dan zouden songteksten ook een vorm van literatuur zijn. Welbeschouwd vind ik daarom de keuze voor Dylan niet eens zo vreemd. Maar ik gun het al die fantastische boekenschrijvers zo.
Is er een boekenprijs waarvan je de winnaar sowieso probeert te lezen?
4 Reacties
Herkenbare gedachten! Ik ben wel gevoelig voor de Man Booker Prize, inderdaad ook omdat het een juryprijs is. De jury van de Nobelprijs kiest soms wel heel moeilijke schrijvers, zoals Herta Müller of Nagieb Mahfoez. Toch maakt die prijs me wel benieuwd naar bepaalde auteurs.
Eigenlijk ga ik hypes liever uit de weg en hoop ik zelf pareltjes te ontdekken: jonge Nederlandse schrijvers die ik nog een leven lang hoop te kunnen volgen… zoals Eva Kelder en Anne Eekhout. En dan vind ik het weer onbegrijpelijk dat zij nog geen prijs hebben gekregen.
wat een leuke, herkenbare post. Ik heb laatst wel de Engelstalige versie van De sympathisant gekocht, omdat die inderdaad een grote literaire prijs (ik geloof de Man Booker Prize) had gewonnen. Ik moet er echter nog steeds in beginnen.. Ik ga vaker op mijn eigen smaak af, en die omhelst gelukkig ook hele mooie titels die vaak ook in de prijzen vallen.
Thanks! En herkenbaar, dat je een boek koopt om een andere reden dan je eigen smaak en dat het dan heel lang blijft liggen. Die sympathisant klinkt wel echt heel goed trouwens. Hoop snel bij jou te lezen wat je ervan vindt 😉
Ik zie dat ik al gereageerd heb, maar nu nog een aanvulling: de ECI literatuurprijs (vroeger AKO literatuurprijs) is ook een juryprijs. Dat is goed te zien aan de genomineerde boeken, die echt niet allemaal van bekende schrijvers zijn. De jury let echt puur op literaire kwaliteit. En de 50 leden van de lezersjury lezen alle zes boeken van de shortlist om daar de winnaar uit te kiezen van de lezersprijs.