Review: Oscar en oma Rozerood | Eric-Emmanuel Schmitt

Een boekje met in de titel – Oscar en oma Rozerood – één van mijn lievelingskleuren, dat wilde ik wel lezen natuurlijk. Daarbij had ik van Lalagè en Literasa al goede dingen over deze schrijver gehoord, dubbel veelbelovend dus. En geen woord te veel, het is prachtig!

Bladzijde 26, zin 1: “Ze vocht alleen maar in Metz, waar ze elk jaar de coup de Metz won.”

Maar wat stond er eigenlijk in Flow Magazine over dit boek?

2014 #01 | Bart van Aken | Toen: eigenaar boekhandel Paard van Troje in Gent

“Deze Frans-Belgische auteur schrijft veel interessante boeken, over religie, componisten, zelfs over Hitler. Maar dit is zijn mooiste boek. Het gaat over de tienjarige Oscar die met ongeneeslijke kanker in het hospitaal ligt. Zijn ouders denken dat hij niet weet dat hij doodgaat, maar hij is slimmer dan ze vermoeden. Soms komt oma Rozerood bij hem op bezoek. Ik denk dat zij een denkbeeldige figuur is, dat de jongen een soort dagdromen heeft. Aan deze oma stelt Oscar al zijn vragen over God. Ik ben zelf niet gelovig, maar als je bij deze gesprekken onbewogen blijft, dan moet je wel van steen zijn. Ik heb er heel hard bij moeten huilen. Dat vind ik altijd mooi, als een schrijver me aan het huilen of juist aan het schaterlachen krijgt.”

Voor mij is oma Rozerood een echt mens, een lieve vrijwilligster die precies is wat Oscar nodig heeft. Iemand die afleiding brengt en hem als mens behandelt in plaats van als doodziek en onwetend kind.

Waar gaat Oscar en oma Rozerood over?

Oscar is tien en ongeneeslijk ziek. Hij ligt in een ziekenhuis ver van zijn thuis, zijn ouders komen maar een keer per week op visite en weten eigenlijk niet goed hoe ze met hem om moeten gaan. Gelukkig krijgt hij regelmatig bezoek van oma Rozerood. Een lieve dame die hem vermaakt met verhalen over haar verleden als worstelaarster en die hem adviseert brieven te schrijven naar God. Hij zou dan minder alleen zijn en bovendien zijn gedachten dan aan iemand kwijt kunnen. Oscar besluit haar advies te volgen. “Beste God, (…)”

Wat vind ik ervan?

Prachtig! Echt een pareltje, heel bijzonder. Ik houd van boeken die geschreven zijn vanuit het perspectief van een kind omdat ze vaak zo verrassend zijn. Kinderen hebben altijd een verfrissend andere kijk op dingen, ze dwingen je als het ware anders te kijken. Ik vind het knap als een schrijver dat geloofwaardig weet op te schrijven. En dat is Schmitt heel goed gelukt. Ik ben dan ook heel benieuwd naar de andere boeken uit zijn Cyclus van het onzichtbare, waaronder Meneer Ibrahim en de bloemen van de Koran.

Twaalf brieven

Oscar is een wijs jongetje dat heel goed weet dat hij dood zal gaan, maar niemand durft hem dat te zeggen. Behalve oma Rozerood. Zij is de enige die volgens hem niet veranderd is na zijn laatste operatie en daar heeft hij juist zo intens behoefte aan.

“Alleen oma Rozerood is niet veranderd. Volgens mij is ze toch te oud om nog te veranderen. En bovendien is ze daar te veel oma Rozerood voor.”

De anderen zijn volgens Oscar allemaal wel veranderd. Althans zo ervaart hij dat. Oma Rozerood raadt Oscar aan om God te schrijven, ook al gelooft hij niet. Hij volgt dat advies op. Het boek is dan ook in briefvorm opgesteld. Twaalf brieven om precies te zijn, voor elk van Oscar’s laatste twaalf dagen één. Je leest dus in Oscars woorden hoe hij die laatste dagen ervaart. Heel heftig vond ik dat. Want het is nogal wat, op je twaalfde al weten dat je nog maar heel kort te leven hebt.

Kern

Schmitt heeft een wijs en ontroerend verhaal geschreven. In eigenlijk heel weinig pagina’s (nog geen honderd) raakt hij misschien wel de kern. Of misschien zelfs twee kernen: die van doodgaan én die van geloven. Heel bijzonder.

“Toen ik wakker werd, zei ik tegen oma Rozerood: ‘Eigenlijk ben ik niet bang voor het onbekende. Ik vind het alleen vervelend om de dingen die ik ken kwijt te raken.’ ”

“Ik begreep dat jij er was. Dat je mij jouw geheim vertelde: bekijk de wereld elke dag alsof het de eerste keer is.”

Houd jij van romans die verteld worden vanuit kind-perspectief? En weet je nog een mooi voorbeeld?

Tot slot:

Boek 89/104 #boekperweek #hrc
Boek 35/118 #flowboekenchallenge

Volgende review (as donderdag): Schaduwleven | Erica James

Oscar en oma Rozerood (Oscar et la dame Rose)
Eric-Emmanuel Schmitt (Vertaling: Eef Gratama)
Atlas Contact 2004 (2002)
♥♥♥♥♥