Review

Review: On ne voyait que le bonheur | Gregoire Delacourt

Bladzijde 26, zin 1: “Je ne sais pas si j’amais mon père.” (“Ik weet niet of ik hield van mijn vader.”)

On ne voyait que le bonheur | Grégoire Delacourt

Beetje vreemd natuurlijk, om een boek te reviewen dat alleen in het Frans en Engels (We only saw happiness) verschenen is. Maar goed, ik heb het gelezen en vond het zeer de moeite waard, dus ik doe het toch maar. Maar ik snap het helemaal als je deze review overslaat. Als ik deze titel zou moeten vertalen trouwens, dan zou het zijn: We zagen slechts geluk.

Gregoire Delacourt ken je misschien van De lijst van al mijn wensen. Dat las ik al eens en daar heb ik ook van genoten, dus toen ik deze zomer in Le-Puy-en-Vélay een boek zocht van een Franse schrijver koos ik voor een boek van zijn pen (ondanks de ongelooflijk lelijke cover).

Waarom in het Frans?

Frans is altijd mijn lievelingstaal geweest en Frankrijk mijn lievelingsland. Tijdens mijn studie liep ik stage in Parijs en studeerde ik in Lyon. Lezen in het Frans gaat me dus vrij goed af, al is het allemaal wat roestig en gaat het echt fijne literaire spel helaas wel aan me voorbij. Literasa organiseerde vorig jaar al een #ikleesFrans, toen heb ik me er makkelijk afgemaakt en enkel vertalingen gelezen, nu wilde ik ook echt een Frans boek lezen, en dat is me heel goed bevallen. Volgend jaar doe ik het weer.

Waar gaat On ne voyait que le bonheur over?

Antoine is een gescheiden vader van twee kinderen, hij werkt als schadebeoordelaar bij een verzekeraar en is eigenlijk redelijk tevreden. Toch speelt er van alles in zijn leven. Zijn vader is ernstig ziek en heeft waarschijnlijk niet lang meer. De relatie tussen hem en Antoine is moeizaam. Antoines jeugd was niet gelukkig. Zijn moeder heeft hun gezin (Antoine heeft nog twee tweelingzussen) al jong verlaten en zijn vader was er eigenlijk nooit voor hem. Dit speelt nog altijd bij hem. Als hij dan ook nog zijn baan verliest, raakt het verhaal in een stroomversnelling. Antoine wordt depressief en doet iets wat alles verandert.

Wat vind ik ervan?

Van tevoren had ik wat schrik van mijn toch wat impulsieve aankoop. Ik was bang dat mijn Frans toch echt te roestig zou zijn, maar dat viel reuze mee. Bovendien is dit echt een makkelijk leesbaar boek. Veel dialogen, weinig poëtische beschrijvingen, gewoon rechttoe/rechtaan, helemaal prima.

Het verhaal leest als een speer, ik vloog erdoorheen en was steeds gewoon heel benieuwd hoe het verder zou gaan. En toen kwam de mokerslag. Die zag ik niet aankomen, althans niet in deze vorm en dat verraste me behoorlijk. Ook het laatste deel vond ik een verrassing, een heel fijne bovendien. Een mooie afsluiter van een toch wel heftig boek.

Ademloos

Wat ik erg leuk vond is dat Delacourt de hoofdstukken niet nummert, maar wel steeds getallen gebruikt. Die verwijzen dan naar een bedrag dat in het betreffende hoofdstuk voorbijkomt. Er is volstrekt geen volgorde in te bekennen (althans niet voor mij), maar ik vond het wel iets hebben.

Ook leuk, de vrouw van zijn vader (zo noemt hij haar consequent) praat zonder adem te halen, iets wat hij duidelijk maakt door haar zinnen geen interpunctie te geven. Ik houd wel van dat soort trucjes, het maakt een verhaal levendiger.

Laf

Ook komen steeds min of meer dezelfde zinnetjes terug: “Mais je n’ai pas osé. Je n’osais jamais.” (“Maar ik heb niet gedurfd. Ik durfde nooit”.) Antoine zit vol zelfverwijt, hij vindt zichzelf laf. Dat zit hem in het eerste deel behoorlijk in de weg. Maar als hij in het tweede deel besluit zijn leven anders in te richten, komt het volgens mij niet meer terug (ik weet het niet helemaal zeker, want ik realiseer me dit natuurlijk nu pas), hij kiest er echt voor om het anders te doen.

Dat tweede deel vond ik sowieso bijzonder, het voelt heel reflecterend en oprecht. En dan het derde deel, dat was echt ‘wauw’. Heel mooi dat Delacourt het verhaal ook vanuit dit perspectief vertelt. Zo komt het volgens mij belangrijkste thema, vergeving, nog mooier uit. En ook nog eens heel geloofwaardig.

Aanrader

Kortom, een aanrader als je Frans leest. En anders, lees zijn De lijst van al mijn wensen dat is ook erg fijn.

(En voor de echt nieuwsgierige aagjes: Wil je weten wat er gebeurt aan het eind van deel 1 en wat het perspectief is van deel 3? Stuur me even een mailtje op bladzijde26@gmail.com, dan vertel ik je precies hoe het zit.)

Lees jij weleens in een andere taal dan het Nederlands?

Tot slot:

Boek 80/104 #boekperweek #hrc
Boek 32/76 #allesuitdekast

Volgende review (as donderdag): Duizend kleuren blauw | Nina George #allesuitdekast

On ne voyait que le bonheur| Gregoire Delacourt
On ne voyait que le bonheur
Grégoire Delacourt
JC Lattes, 2014
♥♥♥♥

 

Previous Post Next Post

3 Reacties

  • Reply Lalagè 28 september 2016 at 11:06

    Ik lees geen Frans, wel Engels, maar zie dat de bibliotheek wel twee andere boeken van deze schrijver heeft die wel in het Nederlands zijn vertaald.

    • Reply Marloes 28 september 2016 at 20:27

      Laat me raden, eentje is De lijst van al mijn wensen? Die vond ik wel de moeite waard, gaat over een oudere vrouw die de loterij wint en ineens rijk is.

  • Reply Literasa 29 september 2016 at 15:01

    Je hebt me echt nieuwsgierig gemaakt naar dit boek! Fijn dat het je zo kon raken.

  • Ik wil wel reageren