Review

Review: De repetitie | Eleanor Catton

Bladzijde 26, zin 1: “Stanley dacht niet over deze dingen na toen hij zijn naam noteerde.”

De repetitie | Eleanor Catton

Ik weet het, eigenlijk heb ik de review van De regels van het ciderhuis beloofd, maar dat is nog niet uit. Deze wel. 🙂 Na genoten te hebben van het vuistdikke Al wat schittert was ik ook heel benieuwd naar dit heel wat dunnere (slechts 260 pagina’s) debuut. En, ik vond het nog beter!

Waar gaat De repetitie over?

Een saxofoonlerares geeft les aan verschillende leerlingen van een meisjesschool. Een van die meisjes, Isolde, is de jongere zus van Victoria, die een affaire heeft met haar muziekleraar. Wanneer dit ontdekt wordt, treft haar omgeving ‘passende’ maatregelen. Isolde moet als enige derdejaars naar de bijeenkomsten met de schoolpsycholoog. Daar ontmoet ze de stoere Julia, die ook saxofoonles heeft en over wie allerlei spannende geruchten gaan. Ook leert ze Stanley kennen, eerstejaars aan een prestigieuze toneelacademie.

Wat vind ik ervan?

Wat een fantastisch goed boek! Het is goed geschreven, origineel en het zit echt ontzettend goed in elkaar. Catton speelt voortdurend met de tijd en de setting van haar verhaal. Ze laat haar personages acteren, alsof het een toneelstuk is en later lijkt het dan toch het echte leven te zijn, en daarna toch weer niet. Ik twijfelde steeds of iets ‘echt’ was of ’toneel’. En dan gooit ze ook nog de chronologische volgorde door elkaar. Toch leest het vlot en voelt het logisch, ze geeft je net voldoende houvast om niet volledig de draad kwijt te raken. Heel knap!

Het idee om de jongere zus centraal te zetten in plaats van het meer voor de hand liggende meisje met de affaire vind ik interessant. Ook goed bedacht: de rol van de saxofoonlerares als een soort therapeute aan wie de meisjes hun verhaal toevertrouwen. Interessant ook dat zij altijd de ‘saxofoonlerares’ blijft, haar naam wordt niet genoemd, al krijg je best een inkijkje in haar persoon. Dit geldt trouwens ook voor de docenten van de toneelacademie, die blijven ‘Stem’, ‘Beweging’  of ‘Acteren’. Eigenlijk is de enige leraar die bij naam wordt genoemd, de leraar die geen lerarenrol heeft in het verhaal, namelijk de man die de verhouding had met zijn leerlinge.

Zomaar twee goede zinnen

Vooral de verweving van echt met onecht, de wisselende perspectieven en de beschouwingen vond ik erg goed uitgevoerd. Maar ik heb ook heel veel ontzettende goede zinnen en dialogen gelezen. Zomaar twee willekeurige citaten:

‘Ik mocht je niet,’  zei Stanley. ‘Ik mocht je niet omdat je me gevangen hield in dit eeuwigdurende stadium van nerveuze stilte, oppervlakkig geklets en angst. Ik had geen belangstelling voor wat je in de aanbieding had. Ik bleef staan omdat ik kwaad was en je wilde laten zien dat ik je saai vond. Ik wilde dat je je saai vóélde.’

En:

“Ze deed toen voortdurend haar best het hun naar de zin te maken en klemde zich aan hun enkels vast als een verkorte, gedrongen middagschaduw, vervuld van de onmogelijke hoop dat ze ook haar op een dag als een van hun beste vriendinnen zouden beschouwen.”

Kortom, dit is een echte aanrader. Een boek om nog eens te herlezen en een mooi plekje in de kast te geven. Ook ga ik het zeker cadeau doen, ik weet zelfs al aan wie!

Kan jij een muziekinstrument bespelen? Ik jammergenoeg niet 🙁

Tot slot:

Boek 75/104 #boekperweek #hrc
Boek 30/75 #allesuitdekast

Volgende review (as donderdag): Kim van Kooten | Lieveling #allesuitdekast

De repetitie | Eleanor Catton

De repetitie (The rehearsal)
Eleanor Catton (Vertaling: Rob van Essen)
Ambo|Anthos 2014
♥♥♥♥♥

Van dezelfde schrijver: Al wat schittert

 

Previous Post Next Post

6 Reacties

  • Reply Lalagè (@Lalage_) 13 september 2016 at 22:14

    Klinkt wel lastig met dat toneel en echt… Wat vond je van de vertaling?
    Ik heb ‘The Luminaries’ op mijn e-reader staan, omdat we het zouden lezen met mijn boekenclub, maar de anderen vonden het bij nader inzien toch te dik. Ik wil me er nog wel een keer in storten, alleen ik lees niet meer dan één dik boek tegelijk 😉
    En dan je laatste vraag… ik speel zelf blokfluit, niet meer zoveel als vroeger, maar ik vind het nog steeds een prachtig instrument. De afgelopen twee jaar heb ik zelfs weer les gehad en dat was erg inspirerend. Ik ben wel heel blij dat ik als kind/tiener muziekles heb gehad, want op latere leeftijd heb je vaak niet meer het geduld om een muziekinstrument te leren bespelen.

    • Reply Marloes 14 september 2016 at 19:00

      Ik vond de vertaling prima! En ja, het is niet het makkelijkste boek ooit, maar toch echt wel goed te doen hoor. Al wat schittert vond ik ook echt het lezen waard, maar ik kan me jouw leesclubmaatjes wel voorstellen. Misschien kunnen jullie in plaats daarvan De repetitie lezen? 😉

      Leuk blokfluit! Als ik al ooit aan muziek gedaan heb, is het dat. Gewoon thuis, niets leraar, maar een multomap vol blaadjes met oefeningen. Verder dan Arend Stokje ben ik nooit gekomen. Als ik nu nog zou beginnen, ging ik voor harp. Dat tingelt zo mooi. Maar er zitten al zo weinig uren in een dag. 🙁

  • Reply Lizesboeken 14 september 2016 at 16:45

    Dit lijkt mij een goed boek maar toch ook wat ingewikkeld als ik het zo lees.
    Ik heb een aantal jaren piano gespeeld maar heb het jammer genoeg niet onderhouden.

    • Reply Marloes 14 september 2016 at 19:01

      Oh jammer! Piano spelen had ik ook graag gekund, maar helaas…

  • Reply Becky 16 september 2016 at 22:13

    Dit boek komt op mijn leeslijst!
    Van Eleanor Catton wilde ik “Al wat schittert” al een tijdje lezen, maar ik ben er nog niet aan toegekomen (de meer dan 800 pagina’s schrikken me een beetje af…)
    Zelf speel ik viool, altviool en piano. Heel wat uren per dag zelfs, want ik ben viooldocente 🙂

  • Reply Kim 9 april 2021 at 12:04

    Hallo blz.26 , leuke recensies! Dank je.

  • Ik wil wel reageren