Review: Oorlog en vrede | Leo Tolstoj

Bladzijde 26, zin 1: ” ‘Weet u, mijn man verlaat me, hij gaat de dood tegemoet,’ vervolgde ze op dezelfde toon, zich tot de generaal wendend.”

Dit leek mij een perfect boek voor tijdens de vakantie! En dat was het ook, wat een fantastisch fijn verhaal!

Maar wat stond er eigenlijk in Flow Magazine over dit boek?

Mei 2014 | Anna Woltz | Toen: schrijver

“Dit boek staat voor mij voor veel negentiende-eeuwse romans, ook die van Dickens en Austen. Boeken waarin nog geweldige grote verhalen verteld mochten worden, zonder modernistische trucjes met perspectief of vorm. Oorlog en vrede omvat de levens van ongelooflijk veel personages, tegen de achtergrond van het Rusland van rond 1810. Het mooie vind ik dat de moraal, de zeden en de gebruiken destijds wel anders waren, maar de psychologie van de mens niet is veranderd. En juist het psychologisch inzicht van Tolstoj is fenomenaal. Ik kan me nog een mooi voorbeeld uit zijn Anna Karenina herinneren. Anna is een nieuwe liefde tegen het lijf gelopen terwijl ze getrouwd is. Ze komt aan op het station, ziet haar echtgenoot die staat te wachten en denkt: och hemel, wat heeft hij toch grote oren. Met zo’n kleine observatie laat Tolstoj zien dat Anna anders over haar echtgenoot is gaan denken. Heel knap.”

Dit dus…

Waar gaat Oorlog en vrede over?

Het speelt in Rusland vanaf 1805 tot 1812, ten tijde van Napoleon en Alexander de Eerste. Het gaat over de Russische aristocratie, en zowel over de salons in Sint Petersburg en Moskou, als over de slagvelden. Een paar families staan centraal. Je leest over hun liefdes, geldproblemen, familierelaties, politieke ideeën en gekonkel, geroddel en onderlinge en innerlijke strijd. Het is heel divers, je leest over moeizame relaties tussen vaders en zoons, maar ook over verliefde jonge meisjes.

Wat vind ik ervan?

Wat een boek! 1159 bladzijden en ik heb me geen ogenblik verveeld. Tolstoj is echt een fantastische verteller. Ik houd van gedetailleerde beschrijvingen, lange dialogen en verrassende karakterschetsen. Bij deze Rus kom ik helemaal aan mijn trekken. Hij heeft niet voor niets zoveel bladzijden nodig. Toch verveelt hij me geen moment. Ik zie het allemaal zo voor me. Zowel de salons als het slagveld, en dat is echt aan zijn schrijven te danken.

Toch leest het echt veel makkelijker dan je zou denken. Zijn zinnen zijn niet ingewikkeld en omdat er echt heel veel gebeurt zit er ook voldoende vaart in. Zelf vind ik het ook erg fijn dat hij de scenes op het slagveld afwisselt met verhalen over wat zich in de salons afspeelt of juist huiselijke taferelen.

Lievelingspersonages

De jonge Natalja is mijn lievelingspersonage, maar dat kan ook bijna niet anders, ze is zo lief, open en verfrissend tussen alle konkelende volwassenen. Tolstoj weet dit meisje met al haar wispelturigheid en enthousiasme zo geloofwaardig neer te zetten, dat ik helemaal met haar meeleefde. Ik hoopte echt op een happy end voor haar.

Ook de jonge graaf Vasili vond ik erg interessant. Hij is een goed mens en een denker. Hij is veel bezig met wat juist is. En dan niet juist volgens de heersende etiquette, maar juist volgens een veel dieper beginsel. Heel boeiend.

Olifantengeheugen

Af en toe is het toch ook een ingewikkeld boek. Maar dat komt vooral door de vele personages, die soms ook nog de ene keer bij hun Franse en de andere keer bij hun Russische naam genoemd worden. Het is geen boek waar je een maand niet in kan lezen en dan gewoon weer verder gaan, tenzij je echt een olifantengeheugen hebt voor namen natuurlijk. Het is dus perfect voor de vakantie.

Aanrader

Kortom, een erg mooi boek! Ik raad het je zeker aan, maar alleen als je niet terugschrikt van dikke pillen en tijd hebt om te lezen.

Welke klassiekers staan op jouw noglezenlijst?

Tot slot:

Boek 65/104 #boekperweek #hrc
Boek 28/102 #flowboekenchallenge

Volgende review (as dinsdag): De rest van de dag | Kazuo Ishiguro #flowboekenchallenge

Oorlog en vrede 
Leo Tolstoj (Vertaling: Yolanda Bloemen e.a.)
Ambo|Anthos 2005, 1869
♥♥♥♥♥