Review

Review: Terug naar het grote huis | Harriet Evans

Minuut 26, zin 1: “”You know, I didn’t want us to stay in touch,” she said, “look, we got our own lives.””

Terug naar het grote huis | Harriet Evans
Soms wil je gewoon lekker lezen, je helemaal overgeven aan een boek en nergens anders aan denken. De boeken van Harriet Evans doen dat bij mij altijd goed. Daarom koos ik dit boek om te luisteren toen ik laatst even geen zin had in zelf lezen… en het lukte haar alweer. 🙂

Waar gaat Terug naar het grote huis over?

Martha en haar man David wonen heel gelukkig samen in een groot en gastvrij landhuis in een klein dorpje. Maar ze worden ouder en als haar tachtigste verjaardag dichterbij komt, besluit Martha dat ze al haar geheimen op tafel wil leggen. Ze wil openheid. Haar kinderen en kleinkinderen ontvangen daarom een officiële uitnodiging voor een feest en een familielunch, andere naasten en bekenden nodigt ze alleen uit voor het feest. In de aanloop naar het feest en de lunch wordt steeds duidelijker dat Winterfold een veel ingewikkelder geschiedenis kent dan iedereen dacht.

Wat vind ik ervan?

Dit is echt zo’n boek om in te verdwijnen. Evans weet me altijd binnen no time een verhaal binnen te trekken en maakt meestal dat ik me gemakkelijk met de hoofdpersonen kan identificeren. Ook gebruikt ze mijn favo schrijverstruc: ze wisselt steeds van personage en daarmee van perspectief.

Bovendien zijn er vrij veel personages en dan is er altijd wel eentje bij met wie het ‘klikt’. Dit betekent echter ook dat ze gedurende het verhaal een paar verhaallijnen uit het oog verliest, kennelijk moest ze toch te veel ballen in de lucht houden, jammer!

Ik vond het eigenlijk wel leuk dat de belangrijkste karakters al in de tachtig zijn, dat geeft weer een heel ander perspectief. Verder is het eigenlijk best een cliché verhaal. Al waren er wel wat verrassingen, een aantal dingen zag ik echt van mijlenver aankomen. Ze heeft ook erg haar best gedaan om dingen zo lang mogelijk in het ongewis te laten, maar dan net niet subtiel genoeg, dus ik had dan wel in de gaten dat er iets was wat zeker terug ging komen. Maar eigenlijk stoorde dat niet eens zo heel erg. Het is tenslotte geen thriller.

Het luisterde juist heerlijk weg en dat was precies waar ik naar op zoek was, helemaal fijn dus!

Wie is jouw favoriete schrijver voor makkelijk verteerbaar leesvoer om je helemaal in te verliezen? Voor mij zijn dat: Jill Mansell, Sarah-Kate Lynch, Cathy Kelly en Harriet Evans.

Tot slot:

Boek 49/104 #boekperweek #hrc

Volgende review (as donderdag): Naar de vuurtoren | Virginia Woolf #flowboekenchallenge

A place for us  
Harriet Evans (Voorgelezen door: Gabrielle Glaister)
WF Howes 2015
♥♥♥

 

Previous Post Next Post

1 reactie

  • Reply Lalagè (@Lalage_) 21 juni 2016 at 20:57

    Ik lees het liefste boeken van Renate Dorrestein, daar kan ik me helemaal in verliezen 🙂

  • Ik wil wel reageren