Review

Review: Frankenstein | Mary Shelley

Bladzijde 26, zin 1: “Waar ik mee begon, was mijn lichaam aan ontberingen te laten wennen.”

Frankenstein | Mary Shelley

Mijn #Flowboekenchallenge is de enige reden dat ik Frankenstein las. Ik heb er op de middelbare school een verfilming van gezien, die vond ik afschuwelijk. Het boek trok me totaal niet, maar eerlijk is eerlijk, het viel me alles mee.

Maar wat stond er eigenlijk in Flow Magazine over Frankenstein?

Januari 2016 | Hanna Bervoets | Schrijver

“Op de middelbare school moest ik Frankenstein lezen en vond ik het een verschrikkelijk boek. Het is in 1816 geschreven, je komt er lastig doorheen. Toch heb ik het kort geleden herlezen, omdat in mijn nieuwe roman ook een Frankenstein-thema zit. Pas toen besefte ik hoe rijk en bijzonder dit verhaal is. Frankenstein is vaak verfilmd en in de moderne cultuur in een nieuwe mal gegoten. Daardoor zijn bepaalde aspecten van het verhaal verloren gegaan. We kennen Frankenstein nu als monster, terwijl het de naam van zijn schepper is, professor Victor Frankenstein. Die schrikt zo van zijn creatie dat hij weigert verantwoordelijkheid voor het wezen te nemen. Het monster wordt daardoor heel eenzaam en gaat op zoek naar soortgenoten en ouderfiguren. Eigenlijk gaat dit boek over identiteit.”

Eens met Hanna. Identiteit, wroeging, eenzaamheid en wraak zijn belangrijke thema’s in dit boek, het is veel minder een horrorverhaal dan je verwacht. Ik weet eerlijk gezegd niet eens of ik het wel een horrorverhaal vind, maar daar heb ik dan ook eigenlijk geen duidelijk beeld bij, voor mij is horror iets met bloed, ingewanden en bijlen.

Waar gaat het over?

De wetenschapper Frankenstein ontdekt hoe hij leven kan geven aan iets doods. Hij besluit zelf een wezen te creëren van vlees en bloed en met gevoelens. Dat lukt hem, maar meteen op het moment dat hij het wezen tot leven wekt, heeft hij spijt. Het uiterlijk van het wezen is afschrikwekkend en Frankenstein wordt bang. Het wezen vlucht. Na een paar jaar ontmoetten ze elkaar opnieuw. Het wezen dwingt Frankenstein naar zijn verhaal te luisteren en stelt hem voor een moeilijke keuze.

Wat vind ik ervan?

Het viel me alles mee. Maar ik zou het je niet per se aanraden. Daarvoor vind ik het verhaal te veel van toevalligheden aan elkaar zitten. Waarom het me zo mee viel? Ik dacht dat dit een gruwelijk horrorverhaal zou zijn, vol bloed, ingewanden en angstaanjagende moorden. Maar dat was het helemaal niet.

Geweten
Het gaat eigenlijk vooral over het geweten van Frankenstein, hij heeft iets geschapen dat zijn eigen broertje vermoordt, een moord waarvoor bovendien een onschuldige vrouw wordt veroordeeld. Met die wetenschap en de angst dat zoiets nogmaals gebeurt, moet hij leven. Hoe hij dat ervaart beschrijft Shelley goed en herkenbaar.

Verantwoordelijkheid
Daarnaast gaat dit boek over de eenzaamheid van het wezen. Van nature is het niet kwaadaardig, integendeel, maar eenzaamheid drijft hem tot waanzin. Het gaat over de vraag of je hem zijn slachtoffers aan mag rekenen of dat ze ergens ook te rechtvaardigen zijn. Te begrijpen zijn. Ik voelde sympathie voor het wezen. Veel meer dan ik voor Frankenstein zelf voelde, dat vond ik vooral een zeurpiet die wegliep voor zijn verantwoordelijkheid, en hoezo ga je een wezen creëren zonder dat je over de gevolgen nadenkt?

19e eeuw
Het taalgebruik is wat wollig en het verhaal is wat traag, maar het boek dateert ook al uit 1818, dus dat is op zich wel logisch. Wat me vooral stoorde zijn de toevalligheden in het verhaal, maar ook dat schijnt iets uit die tijd te zijn, toen werd dat geaccepteerd. Nu niet meer. Ik denk dan ook niet dat Frankenstein in deze tijd ook zo’n verpletterende indruk zou maken en toch is het thema meer dan interessant. Dus ik ga toch dat boek van Bervoets zelf maar eens lezen, eens zien wat zij ervan maakt.

Wist jij dat niet het wezen zelf, maar zijn schepper Frankenstein heette? Ik niet.

Tot slot:

Boek 42/104 #boekperweek #hrc
Boek 21/114 #flowboekenchallenge

Volgende review (as donderdag): De grote zaal | Jacoba van Velde #flowboekenchallenge

Frankenstein | Mary Shelley

Frankenstein (Frankenstein, or the modern Prometheus) 
Mary Shelley (Vertaling: Sophie Brinkman)
Veen, 2006 (1818) 
♥♥♥

Previous Post Next Post

2 Reacties

  • Reply Lizesboeken 25 mei 2016 at 15:31

    Ik weet eigenlijk heel weinig over Frankenstein. Het kan wel een interessant boek zijn maar omdat het uit de 19de eeuw dateert twijfel ik toch om het te lezen.

  • Reply Margriet 8 juni 2016 at 17:37

    Dat wist ik ook niet! Oude verhalen en taalgebruik trekken mijn niet zo. Heb vaak al ‘moeite’ met de teksten bij Jip en Janneke.

  • Ik wil wel reageren