Review: Een keuken in saffraan | Yasmin Crowther

Bladzijde 26, zin 1: “Ik wilde naar huis.”

De cover van dit boek vind ik eigenlijk helemaal niet aantrekkelijk, ik houd niet van waargebeurde verhalen en de cover geeft mij een beetje die indruk. De titel haalde me toch over om het boek toch mee te nemen. Ik ben dol op boeken waarin eten een rol speelt en met een titel als Een keuken in saffraan kon dat niet mis, althans dat dacht ik…

Waar gaat Een keuken in saffraan over?

Sara is de dochter van een Engelse vader en een Iraanse moeder, Edward en Maryam. Na een heftige gebeurtenis reist Maryam plotseling terug naar haar geboorteland en laat haar echtgenoot en dochter in onzekerheid achter. Als haar moeder aan Sara vraagt haar te bezoeken in een dorpje uit haar verleden, gaat ook zij op reis. Ze hoopt haar moeder over te kunnen halen weer naar Engeland te komen. Maar in Iran leert ze haar moeder en haar verleden beter kennen en begrijpen dan ze van tevoren had gedacht.

Wat vind ik ervan?

Hoewel het boek heel anders was dan ik had gedacht, deed het voortdurend de tranen over mijn wangen stromen. Het raakte me. Ik moest gewoon wel verder lezen en die tranen hoorden er blijkbaar ook bij. Het is misschien gek om te zeggen dat ik ervan genoten heb, maar dat is toch zo.

Crowther heeft een fijne stijl, ze schrijft heel beeldend en beschrijvend, maar ook dynamisch, er gebeurt genoeg. Ook gebruikt ze een van mijn favoriete schrijverstrucjes. Ze wisselt steeds van perspectief tussen Sara en Maryam en ook nog tussen Maryam’s verleden en haar heden. Dat houdt het verhaal heel levendig en afwisselend.

Het verhaal is trouwens ook gewoon erg mooi én heftig. Zoals jullie waarschijnlijk inmiddels wel weten houd ik van vrouwen die niet zomaar genoegen nemen met een plaats ondergeschikt aan de man. Iets dat vooral in het verleden van Maryam een rol speelt, zij is dan ook een meisje naar mijn hart. Maar ik vond het ook boeiend om te lezen hoe haar relatie met Sara zich ontwikkelt. En hoe zij beiden omgaan met culturele verschillen en het heftige verleden van Maryam.

Die keuken in saffraan komt trouwens wel in het verhaal voor hoor, maar daarbij gaat het niet over eten, als wel over de kleur saffraan die Sara en haar neefje Saeed doet denken aan Iran. Ook eten speelt wel degelijk een rol, maar het is slechts een bijrolletje. Het is niet zoals in Rode rozen en tortillas of de boeken van Sarah-Kate Lynch dat eten echt centraal staat. Wel jammer, want volgens mij heeft Iran een fantastische keuken.

Zijn er nog boeken over eten of Iran die ik moet lezen volgens jou?

Tot slot:

Boek 32/104 #boekperweek #hrc
Boek 11/66 #allesuitdekast

Volgende review (as donderdag): Broer | Esther Gerritsen

Een keuken in saffraan (The saffron kitchen)
Yasmin Crowther (Vertaling: Ton Heuvelmans)
Poema Pocket 2006
♥♥♥♥