Geen gewoon Indisch meisje | Marion Bloem | Review

Bladzijde 26, zin 1: “Als zijn moeder meekwam liet hij haar waarschuwen dat ze later moest komen.”

In mijn tienerjaren las ik al Matabia van Marion Bloem. Dat boek maakte indruk op me, dat weet ik nog goed. Welke indruk precies weet ik niet meer, maar het was in ieder geval positief. Dat maakte ook dat ik Geen gewoon Indisch meisje graag wilde lezen. Eens kijken of ze weer indruk op me zou maken.

Maar wat stond er eigenlijk in Flow over dit boek?

Maart 2012 | Marischka Verbeek | Toen: eigenares van boekhandel Savannah Bay in Utrecht

“Als kind was ik heel dromerig. Ik trad laat de grotemensenwereld binnen. Toen ik dit boek las, was ik zeventien. Het sloeg in als een bom. Dit is het eerste boek waarvan ik dacht: dat gaat over mij. Ik ben toen ook met mijn moeder gaan praten over haar – en mijn – Indische kant. Door dit boek heb ik een stukje van mijn identiteit ontdekt.”

Hier geen Indische roots, verre van zelfs. Op dat punt geen herkenning dus. Maar ik was wel een dromerig kind, er zijn dus toch aanknopingspunten.

Waar gaat Geen gewoon Indisch meisje over?

Twee zusjes, Sonja en Zon, groeien in Nederland op als kinderen van Indische ouders. Het verhaal wordt verteld door Zon. Het is het verhaal van haar worsteling met haar anders zijn als Indische in Nederland. Maar ook haar anders zijn als Sonja, die heel anders omgaat met haar Indisch zijn.

Wat vind ik ervan?

Ik weet eigenlijk niet goed wat ik van dit boek vind. Het is goed geschreven, in een boeiende, maar niet eenvoudige stijl, maar ik ben niet juichend enthousiast en ik weet niet goed waarom niet. Misschien omdat ik op zich niet heel veel heb met de Indische cultuur?

Ik heb heel lang gedacht dat Zon en Sonja, één-en-dezelfde waren. Dat Zon zich als het ware twee persoonlijkheden voelde. Dat vond ik heel interessant en mooi bedacht en gebracht. Later in het verhaal leek steeds duidelijker dat het echt twee verschillende meisjes waren. Ergens vond ik dat wel jammer. Maar nu ik dit zo opschrijf, twijfel ik toch weer of het toch niet om dezelfde vrouw gaat. Fascinerend wel!

Persoonlijke ontwikkeling

Boeiend, fascinerend, interessant, dat zijn sowieso de woorden die in me opkomen als ik terugdenk aan dit boek. Er is geen duidelijke plot, het is het relaas van een persoonlijke ontwikkeling met interculturele aspecten als extra bijkomstigheid. Daardoor gaat het verhaal soms alle kanten op, met terugblikken, fantasieën en reisverslagen, best verwarrend soms. Maar ook wel goed bedacht en altijd boeiend. Dat komt ook door het levendige schrijven van Bloem, heel actief en direct, met korte zinnen.

Ik zou dit boek zeker wel aanraden, zeker als je houdt van boeken met als thema ‘botsing tussen culturen’ of ‘persoonlijke ontwikkeling’, of gewoon, als je houdt van boeken over ongewone Indische meisjes.

Heb jij een favoriet thema waarover je graag leest? (Bij mij zijn dit de Tweede Wereldoorlog, sterke vrouwen en boekenliefhebbers)

Tot slot:

Boek 12/104 #boekperweek #hrc
Boek 17/102 #flowboekenchallenge

Volgende review: Rose | Rosita Steenbeek #allesuitdekast

Geen gewoon Indisch meisje 
Marion Bloem
Trouw bibliotheek, 1983
♥♥♥