Review

Review: Gisèle | Susan Smit

Bladzijde 26, zin 1: “Na het opbrengen van haar maquillage zocht ze haar kleding uit.”

Gisèle | Susan Smit

Zo stom, heb ik vorige week woensdag m’n best gedaan om dit boek uit te lezen om op donderdag mijn review te kunnen plaatsen, plaats ik deze toch pas vandaag. En eigenlijk zonder geldig excuus, gewoon even geen zin… mag dat ook? Het zal wel met het boek te maken hebben, ik had erg veel moeite om erin te komen en ik vind het ook een lastig boek om te reviewen.

Waar gaat het over?

Gisèle vertelt over een periode uit het leven van kunstenares Gisèle van Waterschoot van der Gracht, dichter Adriaan Roland Holst en actrice Mies Peters. Het begint in de jaren ’30 en eindigt met het einde van de Tweede Wereldoorlog. Adriaan Roland Holst is in die tijd een populaire dichter en Gisèle en Mies zijn de belangrijkste vrouwen in zijn met vrouwen doordrenkte leven.

Gisèle en Mies kennen elkaar niet, ze leiden heel verschillende levens en zijn ook heel andere types. Mies is jong getrouwd en ook jong moeder geworden, maar zet man en dochter aan de kant voor een carrière aan het toneel. Gisèle maakt glas-in-lood-ramen en schildert, ze woont in bij een kunstenaarsfamilie, maar wanneer zij naar Amerika vluchten blijft Gisèle in Nederland. In Amsterdam biedt ze verschillende onderduikers een veilig thuis.

Adriaan (Jany) voelt voor beide vrouwen iets speciaals, maar heeft tegelijkertijd nog talloze andere amourettes. Hij is een tamelijk zwaarmoedige intellectueel, die soms gebukt gaat onder depressies.

Wat vind ik er van?

Pfftt… moeilijke vraag is dat soms. Het is niet mijn boek, dat is zeker. Ik kwam er pas op bladzijde 300 lekker in en het eindigt al op bladzijde 440, beetje laat dus. Meestal houd ik van de vorm waarin de schrijver steeds wisselt tussen de hoofdpersonen, maar hier werkte het voor mij niet lekker. Misschien omdat ik twee van de drie (Jany en Mies) niet zo interessant vond?

Gisèle vond ik wel een heel boeiende vrouw, ik vond het echt jammer dat voor de vorm met Jany en Mies gekozen is. Zij verdient wat mij betreft echt een eigen roman en niet één die ze met twee anderen moet delen. Ik kon me niet aan de indruk onttrekken dat de roman eigenlijk om Jany draait en dat er pas op een later moment is besloten dat Gisèle eigenlijk veel interessanter is. Zonde! Ze heeft zoveel potentie. Maar Jany inderdaad ook. Het was voor mij gewoon beter geweest als er echt een keuze tussen hun gemaakt was. In een boek over Gisèle heeft Mies bijvoorbeeld wat mij betreft helemaal niets te zoeken, terwijl zij in een boek over Jany zeker een rol verdient.

Susan Smit schrijft op zich niet onaardig, maar ik miste soms wat vaart in het verhaal. Ik vond het erg lang duren voor het verhaal echt op gang kwam en ik heb meermaals gedacht het boek weg te leggen. Maar ja, ik wilde dus eigenlijk graag donderdag een review plaatsen en dat kwam snel dichterbij, daarom bleef ik doorlezen.

Wat ik ook jammer vond, maar ik weet niet of dat aan de e-readerversie lag, is dat de gedichten die hier en daar in het boek voorkomen niet mooi op de bladzijde weergegeven werden. Ik vind altijd dat gedichten ruimte verdienen en houd er niet van als zinnen gescheiden worden door een /-teken in plaats van dat ze op een volgende regel worden geplaatst. Als je een gedicht opneemt in de tekst, presenteer het dan ook zoals je dat in een dichtbundel zou doen. Begrijp je wat ik bedoel?

Nou genoeg gezeurd, dit is duidelijk geen favoriet. Jammer, want Gisèle is een fascinerende dame, dat heb ik wel ontdekt en daarom ben ik toch blij dat ik het gelezen heb.

Houden jullie eigenlijk van poëzie?

Tot slot:

Boek 62/53 #boekperweek

Volgende review (as dinsdag): Alice in Wonderland | Lewis Carroll

Gisèle | Susan Smit

Gisèle
Susan Smit
Lebowski 2013
♥♥♥

 

Previous Post Next Post

6 Reacties

  • Reply Literasa 4 november 2015 at 08:43

    Kan gebeuren dat een boek tegenvalt, niets aan te doen. Poëzie moet bij mij ook mooi geschikt staan op het blad, dat is een deel van de kracht van het gedicht. Op naar het volgende boek!

    • Reply Marloes 5 november 2015 at 20:45

      Op naar het volgende boek inderdaad 🙂 Heerlijk het wonderland van Alice in 🙂

  • Reply Lalagè (@Lalage_) 4 november 2015 at 09:58

    Hoi Marloes,
    Gisèle wil ik graag nog eens lezen. Ik hoop dat ik er dan wel doorheen kom, want andere boeken van Susan Smit vond ik vlot geschreven (Elena’s vlucht, Vloed).
    Sinds een paar maanden lees ik poëzie. Ik ben nu bij mijn vierde bundel. Ik vind het fijn om af en toe tussendoor een gedicht te lezen of voor het slapen gaan. Van wie waren die gedichten in Gisèle eigenlijk?

    • Reply Marloes 5 november 2015 at 20:44

      Ik had nog niets gelezen van Susan Smit, maar misschien bevalt een ander boek van haar me beter. Wie weet…

      De gedichten in het boek zijn van Adrian Roland Holst, een van de hoofdpersonen. Niet helemaal mijn ding, terwijl ik gedichten best kan waarderen. In dichtbundels ben ik dan weer niet zo goed, ik ben geneigd door te lezen en dat werkt eigenlijk niet. Zou willen dat ik dat beter kon, maar wie weet leer ik dat nog.

  • Reply Inge 9 november 2015 at 08:19

    Smits’ stijl is ook naar mijn idee niet zo indrukwekkend. Maar de tweede helft was inderdaad meeslepender geschreven dan het begin. Het boek begon als een ingewikkelde liefdesgeschiedenis, maar naar het einde toe werd het interessanter (over hoe kunstenaars omgingen met de Kulturkammer). Leerzaam vond ik de tragische geschiedenis van Mies’ echtgenote. Kortom, toch zeker de moeite waard om gelezen te worden!

    • Reply Marloes 9 november 2015 at 21:16

      Die geschiedenis van die echtgenoot was zeker interessant, net als het Kulturkammer-verhaal. Verhalen die volgens mij waarschijnlijk beter tot hun recht waren gekomen als het overkoepelende verhaal anders ingestoken was.
      Dus ja, eens, het is de moeite waard om te lezen, maar je moet er wel echt een beetje moeite voor doen. Als iemand maar weinig leest zou ik dus aanraden een ander boek te kiezen, maar dat is eigenlijk wel jammer.

    Ik wil wel reageren