Review

Review: Nostalgie van het geluk | Amélie Nothomb

Bladzijde26, zin 1: “Waarom verdroeg hij mijn lofzang beter als ik het pas later had geschreven?”

Nostalgie van het geluk | Amélie Nothomb

Eigenlijk zou je hier vandaag een review aantreffen van Mijn naam is Asjer Lev. Maar ik heb het nog niet uit! Ik zei maandag al dat ik wat achter de feiten aanliep en daar is nog niet veel verbetering in, ik heb door mijn nieuwe baan ineens 10 uur minder op een dag, dat is toch wel even wennen. Maar ik ben er wel heel blij mee hoor!

Dit boek las ik trouwens in het kader van Ik lees Frans.

Waar gaat het over?

Amélie is geboren in Japan als dochter van een Belgische diplomaat, op haar vijfde vertrok ze naar elders om rond haar twintigste terug te keren. Nu is ze er al vijftien jaar niet geweest, maar een Franse televisieploeg wil haar graag filmen terwijl ze terugkeert naar plaatsen en mensen van vroeger. Het blijkt een reis die haar tot in haar tenen raakt, die haar ontroert, die haar euforisch maakt en verdrietig. En dat alles onder het oog van de genadeloze camera’s.

Wat vind ik er van?

Dat wist ik dus eigenlijk niet goed toen ik het dichtklapte, maar nu ik er wat langer over na heb kunnen denken ben ik er toch wel erg van gecharmeerd. Het is eigenlijk een soort reisverslag en Nothomb heeft een vrij eenvoudige stijl met veel korte zinnen en alinea’s, bijna alsof ze tegen je praat en dat jij dan haar beste vriendin bent, heel levendig. Hierdoor zou je kunnen discussiëren over het literaire gehalte, maar het doet wel wat met me en haar reflectie en twijfel maakt het veel meer dan een reisverslag alleen.

Het is ook een in het reine komen met de gevolgen van eerder gemaakte keuzes, de confrontatie aangaan met soms niet zo plezierige herinneringen en soms ook met heel fijne, die dan misschien wel teleurstellen. Het doet me denken aan mijn eigen verblijf in het buitenland, hoe zou het de plekken en de mensen van toen vergaan? En hoe zou het zijn terug te keren met zo’n alles ziende camera op mijn snufferd? Bovendien vind ik haar stijl wel heel knap uitgevoerd, het lijkt zo makkelijk, maar je weet zelf ook wel, dat is meestal het allermoeilijkst.

Ik weet nog dat ik die kenmerkende stijl ook in het Frans zo prettig vond. Toen ik 22 was las ik Stupeur et tremblements (Met angst en beven) in het Frans en dat vond ik toen echt een superleuk boek, heel leesbaar en grappig, echt een aanrader.

Zomaar een mooie alinea:

“Tokio is in de eerste plaats een ritme, namelijk dat van een perfect gecontroleerde explosie. Als je er terugkomt na een lange afwezigheid, moet je je eerst een paar tellen afzonderen in een soort gewichtloze toestand om het tempo bij te benen. Zodra je voeten de polsslag voelen, ben je er klaar voor.”

Zou jij jezelf laten filmen tijdens zo’n confronterende reis?

Challenge-updates:

Boek 56/53 #boekperweek

Volgende review (as donderdag): Piece of Kate | Emily Lichthart

Nostalgie van het geluk | Amélie NothombNostalgie van het geluk (La nostalgie heureuse)
Amélie Nothomb (Vertaling: Daan Pieters)
De Bezige Bij 2014
♥♥♥♥

Previous Post Next Post

5 Reacties

  • Reply Literasa 7 oktober 2015 at 11:54

    Het gegeven dat het ook gefilmd wordt, vond ik ook interessant. Zo wordt alles vanbinnen en vanbuiten beleefd. Benieuwd of die reportage nog ergens terug te vinden is op het net, heb er nog niet naar gezocht.

    • Reply Marloes 7 oktober 2015 at 20:51

      Dat is wel een goede inderdaad, dat zou eigenlijk best leuk zijn om te zien. Toch maar eens zoeken.

  • Reply Noraly 7 oktober 2015 at 21:11

    Wat klinkt dat intrigerend! Dit soort boeken kunnen me enorm aanspreken, maar ze liggen ook wel eens op het randje van dat ik er maar niet in kan komen. Maar deze klinkt mooi, leuk om te onthouden.

  • Reply Lizesboeken 8 oktober 2015 at 14:44

    Ik heb lang geleden is een boek van Amélie Nothomb gelezen en heb het gevoel dat haar schrijfstijl toch wel specifiek is en dat je iemand moet zijn die van die stijl houdt om haar boeken graag te lezen.

    • Reply Marloes 8 oktober 2015 at 20:05

      Ik denk dat dit wel klopt inderdaad. Ik meen uit jouw woorden op te kunnen maken dat jij er niet zo van gecharmeerd bent, of niet?

    Ik wil wel reageren