Review

Review: Het spijt me zo | Elizabeth Kelly

Kelly-het-spijt-me-zoBladzijde 26, zin 1: “Ma lachte, een soort klaterend geluid wat mij meteen argwanend maakte.”

Dit was zo’n boek dat in de bieb op de kop van een boekenkast een plekje had gevonden. Op de cover staat iets over een familie-epos en dat triggerde me om het mee te nemen. Maar ik zie bij de term familie-epos toch iets heel anders voor me. Meer in de stijl van De lotgevallen van de familie Meijer (prachtig boek), maar dat was dit niet, verre van. Toch is het wel de moeite waard, het is zelfs best grappig.

Familie

Ik merk wel dat ik het een lastig boek vindt om te bespreken, ik heb geprobeerd op te schrijven waar het over gaat (rijkeluiszoon Collie die worstelt met zijn schuldgevoel over de dood van zijn broer en moeder), maar dat doet eigenlijk geen recht aan het verhaal. Dat kan ook wel de reden zijn waarom er familie-epos op de cover stond, misschien wist men niet hoe het anders te noemen en de familie speelt wel een heel belangrijke rol.

Amerikaans

De personages zijn fascinerend, ze zijn rijk, excentriek, doen wat ze willen en zijn toch te betreuren, allemaal. Hun discussies en belevenissen zijn soms hilarisch en er valt dus zeker wel iets te grinniken, en misschien valt er ook wel een traantje weg te pinken. Ik weet niet goed of ik dit verhaal zou aanraden, misschien als je houdt van verhalen over rijke Amerikaanse jongelui die worstelen met excentrieke familieleden, geld en hun eigen plaats in de wereld.

Het spijt me zo (Apologize, apologize!)
Elizabeth Kelly
The house of books, 2009

Previous Post Next Post

Nog geen reacties

Ik wil wel reageren