Review

Review: Geachte heer M. | Herman Koch

Bladzijde 26, zin 1: “Van wie?”

Geachte heer M. | Herman Koch | Bladzijde26.nl

Stijl

Ik weet niet wat het is met Herman Koch. Het verhaal is interessant, het is in een leuke vorm gegoten, het krijgt goede recensies en toch word ik er niet blij van. Het heeft iets met zijn schrijfstijl te maken, ik word er kriegel van, ik kan niet eens goed uitleggen waarom. Het heeft denk ik met de lengte van de zinnen te maken, het ritme dat erin zit, het irriteert me, het leest knauwerig. Jammer want zoals gezegd, het verhaal van Geachte heer M. is interessant en de gekozen vorm (het is geschreven vanuit verschillende personages, maar vooral in brieven gericht aan heer M) maakte mij heel benieuwd.

Stem

Ik houd ervan als verhalen vanuit verschillende invalshoeken verteld worden, toen ik hoorde dat dit bij Geachte heer M. ook het geval was maakte dat ik dacht dat dit boek een kanshebber zou kunnen zijn voor mijn NS publieksjurystem. Maar helaas, het mocht niet zo zijn. Het is simpelweg geen boek voor mij door de stijl van de auteur. Ter vergelijk heb ik Het Diner er even bij gepakt, maar daar had én heb ik hetzelfde gevoel van irritatie bij. Maar als jij dat niet hebt, dan denk ik dat dit toch een aanrader is.

Waar gaat Geachte heer M. over?

Het gaat over de schrijver M., hij schreef een jaar of 30 geleden een bestseller over een verdwenen leraar. Het “waargebeurde” verhaal waarop hij zijn boek heeft gebaseerd is nooit opgehelderd, de leraar is nooit gevonden. Het boek van M. suggereerde dat de leraar vermoord was door de leerlingen die hem het laatst hebben gezien, een 17-jarige scholiere waarmee hij een affaire had gehad en haar nieuwe vriendje.

Sindsdien is M. een gevierd schrijver, al heeft hij nooit meer zo’n bestseller geschreven als dat over de verdwenen leraar. Eigenlijk is hij op z’n retour en alleen nog bekend bij mensen van zijn eigen leeftijd en ouder, maar dat wil hij liever niet toegeven. De briefschrijver is zijn onderbuurman, deze heeft duidelijk nog een appeltje te schillen met M. en het hoe, wat en waarom wordt langzaam duidelijk. Het einde vond ik onbevredigend, ik blijf nog met vragen zitten, maar als ik die hier benoem verklap ik te veel.

Wat vond jij ervan? Herken je mijn aversie tegen Koch’s schrijfstijl? En heb jij nog losse eindjes, op is alles op zijn plaats gevallen?

Dit was het zesde en laatste boek dat ik las in het kader van de NS Publieksprijs. Ik hoop dat je het leuk vond om mijn boekbesprekingen te lezen en dat ik volgend jaar weer kernjurylid mag zijn, het bevalt me wel ;-). Heb je eigenlijk al gestemd? Zo niet, dat kon hier, maar hoeft inmiddels niet meer.

Geachte heer M.
Herman Koch
Ambo | Anthos, 2014

Previous Post Next Post

Nog geen reacties

Ik wil wel reageren